Cilj ovog istraživanja bio je ispitati fizikalna svojstva i biološki učinak komercijalnih i eksperimentalnih ortodontskih adhezivnih sustava u ovisnosti o trajanju osvjetljavanja polimerizacijskim svjetlom. Uzorci adheziva, kompozita i njihovih kombinacija pripremljeni su u simulaciji kliničkog postupka. Stupanj konverzije dvostrukih u jednostruke veze između ugljikovih atoma određen je FTIR spektroskopijom neposredno nakon polimerizacije. Mikrotvrdoća uzoraka određena je metodom po Vickersu odmah po polimerizaciji te nakon mjesec dana uranjanja u umjetnu slinu pH 4,8. Za procjenu genotoksičnog učinka na humanim limfocitma periferne krvi korišteni su citohalazinom B blokirani mikronukleus test te komet test. Svi su adhezivni sustavi pokazali veći stupanj konverzije nakon 20 sekundi osvjetljavanja. Materijali s većim udjelom Bis-GMA imali su niži stupanj konverzije od onih s većim udjelom Bis-EMA, TEGDMA i UDMA. Generalno, mikrotvrdoća se smanjila nakon uranjanja u umjetnu slinu te je slabo linearno pozitivno korelirala sa stupnjem konverzije (r=0,254; p=0,002). Eksperimentalni kompoziti sa sadržajem amorfnog kalcijevog fosfata (ACP40) i fluorida pokazali su izuzetno malu mikrotvrdoću. Ispitivani materijali nisu uzrokovali značajno povećanje broja mikronukleusa. Uz kontrolu vremena osvjetljvanja, stupnja konverzije, prisutnosti fluorida, zastupljenosti komponenti adhezivnog sustava (samo kompozit, samo adheziv ili kombinacija), jedina značajna odrednica prisustva jezgrinih pupova u logističkoj regresiji bio je bioaktivni ACP40 koji povećava izgled za nastanak pupova za 1,4x (CI 1,1-1,8; p=0,005). Vrijeme osvjetljavanja, stupanj konverzije, prisutnost fluorida te sadržaj amorfnog kalcijevog fosfata nisu bili značajne odrednice pojave mikronukleusa. Komet test je pokazao nasumične varijacije u parametrima primarnog oštećenja DNK, ali one nisu bile statistički značajne. Osvjetljavanje od 20 sekundi povoljnije je za postizanje većeg stupnja konverzije, ali ne utječe na genotoksičnost ortodontskih adhezivnih sustava. Ispitivani materijali nisu pokazali biološki relevantnu genotoksičnost.