U radu je istražen koncept širokopojasno ugodive samooscilirajuće antene (antene-odašiljača). Takva antena temelji se na pretvorbi imitancije prvog elektromagnetskog (EM) radijatora u njegovu 'negativnu sliku'. Ta 'negativna slika' radijatora je zatim spojena na drugi identični EM radijator, stvarajući tako širokopojasno ugodivi samooscilatorni prilagođeni sustav. Očekivana primjena navedenog antenskog sustava je u budućim samooscilirajućim rekonfigurabilnim metapovršinama. Kako je osnovni sklop korišten u samooscilirajućoj anteni negativni pretvornik impedancije (NIC), analitički i numerički je istražen njegov rad u slučaju idealnih i realnih aktivnih elemenata, s posebnim naglaskom na utjecaj disperzije i nelinearnosti. U svrhu toga izveden je matematički model NIC-a i napravljena analiza utjecaja neidealnosti na ulaznu imitanciju. Također, napravljen je dizajn te su provedene numeričke simulacije elektromagnetskih radijatora korištenih u samooscilirajućem sustavu. Rezultati teorijske analize verificirani su mjerenjima na eksperimentalnim demonstratorima, odnosno prototipima. Demonstratori su temeljeni na negativnom pretvorniku impedancije sa ultra-brzim operacijskim pojačalima te ukrižanim dipolu sličnim antenama, odnosno Huygensovim elementarnim EM radijatorima. Ostvaren je raspon ugađanja frekvencije od 1:3 u slučaju dipolu sličnih antena te 1:2 u slučaju Huygensovih antena. Razmatrana je mogućnost modulacije i sinkronizacije samooscilirajuće antene vanjskim radiofrekvencijskim izvorom.