Ova disertacija bavi se istraživanjem prostora Bosne i Hercegovine u neolitskom periodu, sa posebnim osvrtom na prostor sjeveroistočne Bosne, odnosno lokalitet Gornja Tuzla. Navedeni je prostor bio dominatno pod uticajem vinčanske kulture, a starčevačka je pripadnost ustanovljena samo na lokalitetu Gornja Tuzla. Prema tome, vinčanska je kultura imala izuzetno jak uticaj na prostor sjeveroistočne Bosne u odnosu na starčevačku, ostavivši iza sebe mnogo naselja sa dužim ili kraćim periodom trajanja. Vremenski okvir kojim se ovaj rad bavi jeste period druge polovice srednjeg te cjelokupan period mlađeg neolita na prostoru Bosne odnosno istočne Hrvatske i zapadne Srbije (područje prostiranja starčevačke i vinčanske kulture). Rad polazi od pretpostavke da su geološke promjene imale znatan uticaj na genezu tla sjeveroistočne Bosne, geografske odlike tuzlanskog bazena i stvaranje solnih formacija. Upravo taj geološki proces, koji je doveo do stvaranja solnih formacija na prostoru tuzlanskog bazena, imao je ključnu ulogu pri naseljavanju starčevačke populacije, kasnije i vinčanske, na lokalitet Gornja Tuzla. Bogatstvo tuzlanskog bazena rudama soli omogućilo je neolitskim zajednicama da se bave proizvodnjom soli koja je imala veoma bitnu ulogu u njihovom životu. Izvršena je analiza materijala iskopanog 1958. godine u Gornjoj Tuzli (voditelja Borivoja Čovića), koji je deponovan u Zemaljski muzej Bosne i Hercegovine u Sarajevu. Analiziran je i materijal sa iskopavanja provedenog 2007 - 2009. godine, kao i sa iskopavanja provedenog 2018. godine, sa ciljem komparacije i dodatne analize materijala. Komparacijom iskopanog materijala sa lokaliteta Gornja Tuzla ustanovljena je kulturna pripadnost Gornje Tuzle i njenih stratuma sa njihovim specifičnostima. Dosad je objavljeno pet datuma radiokarbonske analize iz slojeva Gornje Tuzle, na osnovu čega je ustanovljena hronološka determinacija u odnosu na ostala neolitska naselja sjeveroistočne Bosne.